Hillen mocht helemaal geen tanks verkopen aan Indonesie! Dat schrijft Bas Paternotte op de site van HP de Tijd, naar aanleiding van Kamervragen van GroenLinks en een Wob-verzoek van de Campagne tegen Wapenhandel over de verkoop van overtollig Defensiematerieel. De Kamervragen zijn beantwoord op 18 sept.
Een overzicht van de politieke strijd om een grote wapenexportorder verscheen in het VredesMagazine onder de titel De soap van de tankverkoop.
Lees het artikel uit HP de Tijd hieronder:
Zoals u weet is de verkoop van Nederlandse Leopard-tanks aan Indonesië van de baan. Maar nu blijkt dat minister van Defensie Hans Hillen (CDA) de tanks überhaupt niet mocht verkopen aan de Gordel van Smaragd. En dat wist hij al sinds december 2011.
De Tweede Kamer nam in december 2011 een motie aan van GroenLinks-Kamerlid Arjan El Fassed waarin door GroenLinks, PvdA, PVV, SP, ChristenUnie en de Partij voor de Dieren – een comfortabele Kamermeerderheid van destijds 86 zetels – de regering werd verzocht geen tanks te verkopen aan Indonesië.
Naar nu blijkt had Hillen toen de onderhandelingen met Indonesië kunnen afbreken. Hoe weten we dat? Dankzij een Wob-procedure van Campagne tegen wapenhandel. De organisatie achterhaalde afgelopen week onder welke voorwaarden Nederland wapens verkoopt. It is understood that the sale of the Goods requires the consent of the Netherlands Parliament, valt te lezen in het standaardcontract dat Nederlandse wapendeals vergezeld doet gaan. Enfin, het parlement was dus helemaal niet in consent. Dat had einde oefening moeten zijn voor Hillen.
And what about the undercuts?
Arjan El Fassed doet niet aan reces en heeft vandaag dus Kamervragen gesteld. Daarin werpt hij gelijk een andere vraag op. Nederland heeft als één van de doelstellingen van het wapenexportbeleid de harmonisatie ervan in Europa. En daarmee het minimaliseren van undercuts: dat het ene land niet maar het andere land wel toestemming verleent voor een wapendeal.
Indonesië voelde aan haar water dat het geen tanks van Nederland zou kunnen kopen en meldde daarom vorige week dat ze nu hun Leopards in Duitsland gaat aanschaffen. Het is nog maar de vraag of dat gaat gebeuren. De oppositie in de Bundestag is scherp gekant tegen een mogelijke verkoop. Daar komen nu de vragen van El Fassed bij; wat hem betreft mag niet alleen Nederland maar gans Europa geen tanks verkopen aan Indonesië. En of Hillen dat even wil doorgeven aan Brussel en onze oosterburen.
El Fassed doet niet aan reces en Hillen kan er niet van genieten. Zoveel is duidelijk.
===========================
In april bracht de Campagne tegen Wapenhandel onderstaand persbericht over de kwestie uit:
Persbericht – Groningen, 26 april 2012 – Vandaag bericht de Telegraaf dat de omstreden verkoop van Leopard tanks aan Indonesië al twee week geleden door de ministerraad zou zijn goedgekeurd. Door de val van het kabinet zou de deal echter op losse schroeven staan.
Tegen de achtergrond van deze ‘geheime deal’ is het van belang te weten dat het parlement een beslissende rol speelt bij de verkoop van tweedehands Defensiematerieel. “In de verkoopcontracten wordt echter altijd een voorbehoud van instemming van de Kamer opgenomen.”, schreef voormalig staatssecretaris van Defensie Van der Knaap in 2007 aan de Kamer. “Door dit voorbehoud kan de Kamer ook bij informatieverstrekking achteraf haar controlerende taak op de verkoop van overtollige wapensystemen van Defensie onverkort uitvoeren.”
In dit geval is het sluiten van een contract een volslagen overbodige exercitie omdat de regering al weet dat een overgrote meerderheid van de Kamer tegen de voorgenomen levering van Leopard tanks aan Indonesië is. Op 13 december nam die namelijk een motie aan die de regering oproept daarvan af te zien. Kortom, de regering wist dat instemming van de Kamer geen optie zou zijn.
Het is daarom zaak dat het demissionaire kabinet op zo kort mogelijke termijn helderheid geeft over de gang van zaken rond de verkoop van Leopard tanks en erkent dat een verkoop aan Indonesië niet aan de orde is.
Eerder schreven wij twee blogs (hier en hier) over deze kwestie, waarmee de kwestie op de agenda in Den Haag kwam te staan.
