Europese defensie-industrie
Uit: ’t Kan Anders juni 2006
De Europese Commissie zet haast achter het werk om te komen tot één Europese binnen markt voor wapenproductie. Binnengrenzen mogen geen obstakel meer zijn voor samenwerking. Daarmee zal controle op wapenexporten verwateren.
Het creëren van een Europese wapenmarkt is een moeizaam proces. De Commissie is er dan ook veel aangelegen om kritiek uit de weg te ruimen door mooie woorden te wijden aan controle, maar bij nadere beschouwing blijkt dit vaak alleen lippendienst. Een van de voorstellen is bijvoorbeeld dat bedrijven die binnen dit schema willen vallen een vergunning moeten hebben. Dat klinkt goed, maar dit houdt ook in dat de bedrijven zichzelf aan de regels moeten houden. Ze hoeven drie jaar lang geen exportvergunning voor exporten binnen de Unie meer aan te vragen. Hiermee is het hek letterlijk van de dam en wordt de terugtredende overheid zelfs op het gebied van wapenproductie geïntroduceerd. De vergunning wordt ingetrokken als ernstige schendingen van de regels worden geconstateerd. Waarom alleen ‘ernstig’ en wie bepaald wat dat is? Dat wordt niet vermeld. Hoewel ’transparantie’ (openheid) regelmatig wordt genoemd, lijkt dit vooral bedoeld om overheden gerust te stellen dat ze alle gegevens kunnen krijgen en niet het publiek. Het voorstel moet leiden tot een gegarandeerde toevoer van wapens voor de lidstaten en anderen “onafhankelijk van welke crisis of militaire actie dan ook.” Zo wordt langzaam verder gewerkt aan een sterke en krachtige Europese Unie.
Dat is ook het thema van een nieuwe publicatie van het Transnational Institute in Amsterdam in samenwerking met de Britse organisatie Statewatch, getiteld: ‘Arming Big Brother’. Het is de tweede brochure in een serie over de ontwikkeling en invloed van de Europese defensie-industrie in Brusselse besluitvorming. Een industrie die beleidstukken – met aanbevelingen en al – voor de Commissie schrijft en alleen de handtekeningen in de kantoren van de Europese Unie laat zetten. Daarnaast laat het rapport zien hoe steeds meer onderzoeksbudget binnen de Unie wordt gecreëerd voor militaire toepassingen.
“De bevolking moet een rol spelen in het weigeren mee te gaan met de ontwikkeling van een militair-industrieel complex en de militarisering van de EU. Burgerorganisaties en antimilitaristen moeten de huidige ontwikkelingen aanvechten en uitleggen wat er in hun naam wordt gedaan,” aldus Ben Hayes van Statewatch in zijn conclusies.
Bronnen: Consultation Paper on the intra-community circulation of products fot the defence of member states, Brussel 21 maart 2006; Arming Big Brother, Ben Hayes, TNI/Statewatch april 2006.
